Ze wilden me uit het vliegtuig zetten vanwege mijn overgewicht: ik moest deze harteloze mensen op hun plaats zetten 😢😢
Ik ben 63 jaar oud en heb mijn hele leven geleerd om van mezelf te houden en mezelf te accepteren zoals ik ben. Door een ziekte is mijn stofwisseling verstoord, en de gewichtstoename was niet mijn keuze. Maar mensen willen dat niet altijd begrijpen.
Ik ben gewend aan scheve blikken, aan vreemden die mijn lichaam beoordelen alsof het in een etalage staat. Vooral in het vliegtuig is dat moeilijk te verdragen, waar de ruimte al krap is en iedereen zich geroepen voelt om je van top tot teen te keuren.
Die dag vloog ik zoals altijd. Ik had mijn ticket van tevoren gekocht en een stoel aan het raam gekozen om niemand tot last te zijn. Ik ging zitten, deed netjes mijn gordel om, schoof mijn tas onder de stoel en maakte me klaar voor de vlucht.
Maar een paar minuten later verscheen er een jonge vrouw van ongeveer 25 naast me, mooi, verzorgd, in een stijlvol pak. Ze keek naar me en trok meteen een vies gezicht.
— Nou, geweldig, — zei ze hardop, zonder zelfs maar beleefd te proberen zijn. — Weer zo’n dikke die de halve stoel bezet. Ik ga zo niet vliegen!
Ik voelde een pijnscheut vanbinnen. Maar in eerste instantie zei ik niets. De jonge vrouw ging verder:
— Dikke mensen moeten thuisblijven en niet vliegen, — beet ze me toe. — Denkt u überhaupt aan anderen?
Daarna riep ze de stewardess. Met arrogant geheven kin wees ze op mij:
— Deze vrouw neemt veel te veel ruimte in! Zet haar eruit, anders klaag ik jullie luchtvaartmaatschappij aan!
Mensen begonnen zich om te draaien. De stewardess keek me aan alsof ze niet wist hoe ze me moest vragen het vliegtuig te verlaten. Ik voelde dat ik rood werd van vernedering. Maar op dat moment realiseerde ik me dat ik mijn rechten moest verdedigen, en deed iets waar ik absoluut geen spijt van heb 😨😲 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Ik stond langzaam op, draaide me naar de stewardess en de jonge vrouw en zei luid, zodat iedereen het kon horen:
— Ik heb alle recht om hier te zijn. Ik heb mijn ticket eerlijk betaald. Mijn gewicht is het gevolg van een ziekte, niet van luiheid of vraatzucht, zoals u blijkbaar denkt. En ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen over mijn lichaam.
Als u te weinig ruimte heeft, kunt u twee stoelen boeken of ergens anders gaan zitten. Maar eisen dat ik eruit word gezet, is discriminatie. En als de luchtvaartmaatschappij daarin meegaat, zal ik hén aanklagen — wegens schending van mijn wettelijke rechten.
Ik pauzeerde en keek haar recht in de ogen, zonder te knipperen:
— Uw woorden vernederen mij als mens. U heeft mij publiekelijk beledigd en ik ben bereid u daarvoor verantwoordelijk te houden. Als u nu niet ophoudt, bel ik hier ter plekke de politie.
Er viel een stilte in het vliegtuig. De jonge vrouw zakte ineens in elkaar, haar zelfverzekerde gezicht veranderde. De stewardess knikte onzeker en mompelde:
— Mevrouw, natuurlijk heeft u het recht om te vliegen. Ik zal deze passagier aanspreken.
Uiteindelijk werd de vrouw verderop geplaatst. Ik bleef op mijn plek bij het raam zitten, en veel passagiers glimlachten me daarna bemoedigend toe. Een vrouw zei zachtjes:
— Bedankt voor die woorden. U bent echt dapper geweest.
Op dat moment voelde ik trots. Ik ben niet schuldig aan mijn lichaam. En niemand heeft het recht om mij daarom buitensluiten.
