Deze broers uit Brazilië werden geboren met aan elkaar vastzittende hoofden en moesten niet alleen belangrijke bloedvaten, maar ook delen van hun hersenen delen. 😢 Toen de jongens vier jaar oud waren, besloten artsen hen te scheiden. 😲
De operatie duurde 23 uur en bijna 100 specialisten namen eraan deel. 😨 Gelukkig slaagde de scheiding, maar nu hebben de broers ontwikkelingsproblemen en leren ze opnieuw praten en lopen. 😱 In de eerste reactie werden foto’s getoond van hoe deze bijzondere Siamese tweeling eruitziet na de scheiding. 👇 👇
In augustus 2022 gebeurde in Brazilië iets wat artsen een medisch wonder noemden. Twee jongens, Arthur en Bernardo Lima, geboren in 2018, waren hun hele leven onafscheidelijk — letterlijk.
Ze werden geboren met een uiterst zeldzame aandoening: hun schedels waren aan de bovenkant met elkaar vergroeid. Zulke kinderen worden kraniopagus-tweelingen genoemd en komen ongeveer eens per tweeënhalf miljoen geboorten voor.
Vanaf hun geboorte moesten de broers niet alleen bloedvaten en hersenweefsel delen, maar ook elk moment van hun leven.
Bijna vier jaar lang sliepen, aten en speelden ze naast elkaar zonder elkaar ooit echt te kunnen zien. Stel je voor: je hoort de stem van je broer, voelt zijn ademhaling, maar kunt hem niet in de ogen kijken.
De ouders van de jongens wendden zich tot een kinderziekenhuis in Rio de Janeiro, waar meer dan 100 specialisten de uitdaging aangingen.
Onder leiding van de vooraanstaande chirurg Noor Suryate Gurjar, bekend om succesvolle operaties aan Siamese tweelingen in India, begon een langdurige voorbereiding.
Wat dit verhaal nog indrukwekkender maakte, was het gebruik van de modernste technologie.
Voor het eerst in Brazilië maakten artsen gedetailleerde 3D-modellen van de schedels van Arthur en Bernardo en oefenden ze de ingreep in virtual reality met VR-brillen, zodat ze elk detail van de scheiding van bloedvaten en hersenstructuren konden perfectioneren.
Op die manier konden ze de gevaarlijkste momenten vooraf simuleren — een verkeerde incisie had immers hun leven kunnen kosten.
In de maanden voor de definitieve operatie ondergingen de kinderen acht voorbereidende ingrepen. Toen kwam de grote dag. De uiteindelijke operatie duurde meer dan 23 uur.
Artsen werkten in shifts zonder de operatiekamer te verlaten, vastbesloten om de jongens een kans op een normaal leven te geven.
En toen de scheiding eindelijk was voltooid, hield iedereen de adem in. Arthur en Bernardo lagen naast elkaar — maar nu gescheiden.
De artsen draaiden voorzichtig hun hoofden naar elkaar toe. Voor het eerst in vier jaar keken de broers elkaar in de ogen. Getuigen vertelden dat de operatiekamer uitbarstte in applaus en tranen van geluk.
Vandaag de dag zitten de jongens nog midden in een langdurige revalidatie. Ze moeten leren zelfstandig zitten, staan en bewegen, want tot nu toe waren hun lichamen volledig op elkaar afgestemd.
Hun moeder zegt dat het voelt alsof ze opnieuw geboren zijn.
