Tijdens de huwelijksfotosessie begon mijn paard plotseling hard te hinniken — recht naar mijn verloofde toe — en een paar seconden later… beet het hem: Eerst dacht ik dat het dier gewoon was geschrokken van de flits van de camera of van het luide gelach van de gasten, maar toen merkte ik iets vreemds op… 😨😲
Vanaf de vroege ochtend was ik gelukkig, want ik had er altijd van gedroomd dat mijn geliefde paard op onze trouwfoto’s zou staan — mijn trouwste vriend. Ze was lief, gehoorzaam, aanhankelijk, en ik vertrouwde haar meer dan wie dan ook. Dit paard had ik ooit gekregen van mijn inmiddels overleden vader, en daarom had ze voor mij een bijzondere betekenis.
Mijn verloofde had niets tegen het idee — integendeel, hij zei dat de foto’s met het paard origineel en romantisch zouden zijn. Alles verliep perfect: een zachte bries, het ochtendlicht, de fotograaf gaf aanwijzingen. Maar zodra we bij het hek kwamen en naast het paard gingen staan, begon het plotseling luid te hinniken, te stampen, met zijn hoofd te schudden en mijn verloofde zelfs met zijn snuit tegen de borst te duwen.
Ik probeerde haar te kalmeren, aaide haar over de hals, fluisterde lieve woorden, maar plotseling boog ze haar hoofd en beet hem hard in de schouder. Mijn verloofde schreeuwde het uit, deinsde achteruit en riep van de pijn:
— Je paard is gek geworden! Bel een dokter!
Ik was in shock, ik begreep niet wat er met haar aan de hand was. Het paard dat ik al sinds mijn kindertijd kende, had nog nooit iemand pijn gedaan. Maar een paar minuten later begreep ik dat ze helemaal niet gek was geworden.
Even later ontdekte ik de ware reden voor haar vreemde gedrag — en ik was doodsbang 😱😱 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Terwijl ik haar boos berispte, kwam onze staljongen naar me toe. Hij zei zacht maar ernstig:
— Wees niet boos op haar… Ze heeft alles gezien en wilde niet naast een bedrieger staan.
Ik was verbaasd:
— Wat bedoel je? Wat heeft ze gezien?
Toen vertelde de staljongen me dat, terwijl ik op wedstrijden was, mijn verloofde meerdere keren naar de stal was gekomen — niet alleen. Hij bracht een andere vrouw mee, liet haar mijn paarden zien, schepte op, omhelsde haar… recht voor de ogen van mijn trouwe paard.
Toen viel alles op zijn plaats. Ze kon gewoon niet naast iemand staan die mij pijn had gedaan.
Het huwelijk heeft nooit plaatsgevonden. Ik ging naar huis, deed mijn jurk uit en omhelsde mijn enige echte vriend.
