Tijdens de dans duwde de bruidegom de bruid plotseling hard, waardoor ze op de grond viel: iedereen was in shock toen ze beseften wat er echt was gebeurd. 😱😱
Die dag leek wel een sprookje.
De gasten verzamelden zich op het open terras van een gezellig restaurant buiten de stad. De bruid, in een kanten jurk met een lange sleep, liep naar de bruidegom toe. Hij keek haar aan met oprechte tederheid.
De ceremonie verliep perfect — geloften van liefde en trouw, applaus van de gasten, een regen van witte bloemblaadjes. Na de felicitaties ging iedereen naar de feestzaal. De gasten genoten van het diner, lachten en spraken over hoe mooi het bruidspaar was.
Het moment van de eerste dans brak aan. Op de klanken van een romantisch lied liepen de bruid en bruidegom naar het midden van de zaal.
Maar plotseling gebeurde het ondenkbare. De bruidegom duwde de bruid ruw en zo hard dat ze met een schreeuw van schrik op de grond viel. De muziek stopte, de gasten slaakten een kreet — er viel een doodse stilte. Iemand riep van schrik, denkend dat de bruidegom gek was geworden of dat er een ruzie was ontstaan.
Toen de gasten begrepen wat er echt was gebeurd, waren ze gewoon geschokt. 😱😱 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Alle blikken richtten zich naar beneden — op de glimmende parketvloer, precies waar de bruid een seconde eerder had gestaan, kroop langzaam een zwarte schorpioen met dreigend opgeheven staart.
De bruid, zittend op de grond en nauwelijks ademhalend, zag dit enge dier en begon te beven van angst. De bruidegom rende naar haar toe, hielp haar overeind en beschermde haar met zijn lichaam, en pas toen begreep iedereen dat hij haar had geduwd om haar te redden.
Als hij niet zo bliksemsnel had gereageerd, had de schorpioen haar kunnen steken.
Er brak paniek uit in de zaal — niemand begreep waar deze dodelijke gast vandaan kwam midden op het huwelijk. Het personeel van het restaurant snelde om de schorpioen te vangen, terwijl de bruidegom de nog steeds bevende bruid stevig vasthield en haar geruststellende woorden toefluisterde.
— Ik was zo bang voor je, vergeef me, — zei hij en drukte haar nog dichter tegen zich aan.
— Dank je… je hebt mijn leven gered, — antwoordde ze snikkend.
De gasten zagen het eerst als iets verschrikkelijks, maar daarna als een echt wonder en een heldendaad van de bruidegom.
