’s Ochtends vonden we iets vreemds in onze tuin en eerst dachten we dat het gewoon een stuk touw was: maar toen we beter keken, begrepen we wat het werkelijk was – en we waren met afschuw vervuld. 😨😢
Vanmorgen ontdekten we iets heel vreemds in de tuin.

In eerste instantie leek het op een vergeten stuk touw of misschien een soort knutselwerk. Maar bij nadere beschouwing zagen we dat het een ketting van ovale lichaampjes was, strak met elkaar verbonden. Ze hingen aan een tak, alsof iemand ze er expres had opgehangen. 😱
We vonden het vlak naast de grasmaaier. Mijn man was naar buiten gegaan om de machine te controleren en merkte een vreemd spoor op in het gras – alsof er iets van bovenaf gevallen was. Toen hij omhoog keek, zag hij aan de onderste takken van de oude boom een ketting van een tiental kleine “zakjes”. 😱
Het zag er zo ongewoon uit dat we eerst aan insecten dachten. Misschien een nest? Misschien cocons? Maar hoe langer we keken, hoe sterker het gevoel van onrust werd. Elk “zakje” was half doorzichtig en er zat iets levends in. 🫣 Toen we eindelijk de waarheid ontdekten, waren we geschokt dat zoiets in onze tuin kon gebeuren. 😨 De details vertel ik in de eerste reactie 👇👇
Later hoorden we de waarheid – en die schokte ons. Het bleken slangeneieren te zijn. Ze waren letterlijk uit het vrouwtje gevallen tijdens de aanval van een roofvogel.
Waarschijnlijk had een havik of een buizerd de slang in zijn klauwen gegrepen en meegenomen, terwijl een deel van de eieren tijdens de vlucht naar beneden viel. Ze bleven haken aan een tak en hingen daar, waardoor die vreemde “slinger” ontstond die ons zo bang had gemaakt.
We stonden sprakeloos en keken elkaar aan. Het idee dat zo’n wilde natuurscène zich recht boven onze tuin had afgespeeld, was tegelijk angstaanjagend en fascinerend.
De slang werd het slachtoffer van de jacht, maar haar nakomelingen bleven hangen – als een grimmige herinnering aan de kwetsbaarheid van het leven.
Sindsdien denken we, telkens als we langs die boom lopen, aan deze vondst en hoe vreemd leven en dood zich vlak voor onze ogen met elkaar verweven.








