Tijdens de bruiloft fluisterde de bruid plotseling dat er iets onder haar jurk bewoog: we tilden voorzichtig de zware jurk op en zagen daar iets angstaanjagends 😱😱
Tijdens de huwelijksceremonie vermaakten alle gasten zich: dans, gelach, klinkende glazen en vrolijke kreten vulden de zaal. Het leek een perfecte dag — precies zo’n moment waarvan men een leven lang droomt. Ik hield de bruid bij de hand, we zaten naast elkaar en keken hoe de gasten dansten.
En ineens, te midden van al dat plezier, boog de bruid zich naar me toe en fluisterde zacht:
— Onder mijn jurk beweegt iets.
Ik begreep eerst niet wat ze zei. Ik keek haar aan en lachte, denkend dat het weer een van haar grapjes was om de spanning een beetje te verlichten.
— Wat dan precies, liefje? Je benen? — grapte ik en lachte hardop, waardoor de mensen aan de tafel even omkeken.
Maar al snel verdween mijn lach. De bruid keek me zo ernstig aan, met zo’n bezorgde blik, dat ik onrustig werd.
— Ik maak geen grap. Er is echt iets, en ik ben doodsbang — zei ze zacht en kneep licht in mijn hand.
Ik probeerde haar gerust te stellen:
— Misschien ben je gewoon moe. Misschien lijkt het maar zo…
— Nee, — onderbrak ze me. — Ik voel het heel duidelijk. Er is echt iets. En het beweegt.
Ik verstijfde, niet wetend wat te doen. Maar op dat moment begreep ik — we moesten kijken. Ik hielp haar voorzichtig om de zware lagen van de jurk op te tillen, en wat we daar zagen, bracht ons in echte shock. 😱😱 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Recht onder de stof, tussen de tule en kant, kronkelde een kleine slang. Ze leek niet van plan aan te vallen — waarschijnlijk was ze per ongeluk binnengekomen, misschien met de bloemen of toen de jurk werd klaargemaakt voor de ceremonie.
De bruid gilde en sprong opzij, maar ik kon haar nog net tegenhouden zodat ze niet viel. De gasten merkten de commotie op en kwamen dichterbij.
Op dat moment gleed de slang, alsof ze begreep dat ze ontdekt was, snel naar buiten en kronkelde over de vloer recht naar de deur van de zaal.
De muziek stopte, het lachen verstomde, en iedereen keek vol verbazing en angst toe hoe de kleine gast de bruiloft “verliet”.
Gelukkig was er iemand aanwezig die verstand had van slangen. Hij stelde iedereen gerust en legde uit dat het een ongevaarlijk, klein slangetje was dat hier per ongeluk terecht was gekomen en geen bedreiging vormde.
Maar dat maakte het voor de bruid niet gemakkelijker — nog een uur lang beefde ze en weigerde het feest voort te zetten. Uiteindelijk besloot ze zich om te kleden: ze deed haar trouwjurk uit en trok een comfortabele broek aan.
Sinds die dag heeft mijn vrouw een nieuwe gewoonte: elke hoek controleren en altijd wantrouwig zijn tegenover lange rokken.
