“Papa, laat me niet alleen met de nieuwe mama, ze doet vreselijke dingen”: de bezorgde vader besloot zich in de kast te verstoppen om de waarheid te ontdekken en was geschokt door wat hij zag 😱😱
De stilte in de kamer voelde zwaarder dan normaal. Viktor, een man van iets boven de veertig, zat op de rand van de bank en staarde naar de televisie waar het nieuws werd uitgezonden. Maar hij hoorde geen enkel woord. Zijn gedachten dwaalden ver weg — in herinneringen, twijfels, onzekerheid.
Een jaar geleden veranderde alles. Hij verloor zijn vrouw, en een half jaar later verscheen er plotseling een andere vrouw in zijn leven. Ze leerden elkaar kennen op het werk: de vrouw had net promotie gemaakt en was hoofd personeelszaken geworden. Eerst waren het gewone gesprekken bij de koffiemachine, daarna af en toe ontmoetingen na het werk. Zonder dat Viktor het doorhad, werd haar aanwezigheid constant. En op een dag woonde ze al in hun huis.
Die dag begon zoals gewoonlijk. Maar een zacht geluid in de gang rukte Viktor uit zijn gedachten. Hij keek op en zag zijn zevenjarige dochter in de deuropening. Normaal gesproken stormde ze de kamer binnen met gelach en vragen, maar nu stond ze stil, ineengedoken, met haar blik koppig gericht op de vloer.
— Lieverd… gaat het goed? — Viktor merkte meteen dat er iets mis was.
Ze hief haar ogen op, en zijn hart kromp samen: rode oogleden, sporen van tranen. Het meisje beet op haar lip en fluisterde:
— Papa, mag ik met je praten?..
Viktor klopte op de bank naast zich. Zijn dochter liep langzaam naar hem toe en ging zitten, maar hield een ongebruikelijke afstand. Haar kleine vingers friemelden aan de zoom van haar jurkje, haar stem trilde:
— Ik weet niet hoe ik het moet zeggen… het gaat over haar…
— Over wie? — fronste Viktor.
— Over die tante… — het meisje kneep haar ogen stevig dicht, en de tranen stroomden weer over haar wangen. — Papa, alsjeblieft, laat me niet bij haar. Ze doet slechte dingen. Ik ben bang…
De woorden bleven in Viktors keel steken. Voorzichtig sloeg hij zijn armen om zijn dochter en probeerde kalm te spreken:
— Wat doet ze, lieverd? Vertel me alles. Ik ben hier. Misschien speelt ze gewoon?
Het meisje snikte:
— Het is geen spel. Ik ben doodsbang. Alsjeblieft, geloof me. Ze zei dat als jij iets te weten komt, er iets ergs met mij zal gebeuren.
— Ik geloof je, mijn schat, — zei de bezorgde vader, vastbesloten om de waarheid te ontdekken.
De volgende dag besloot hij alles zelf te controleren. Verborgen in de kast hield Viktor zijn adem in en wachtte. En plotseling zag hij iets verschrikkelijks 😲😲 Zijn dochter had niet gelogen. Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Toen de nieuwe “mama” de kamer van het meisje binnenkwam, hoorde hij haar harde stem en zag hoe ze het meisje ruw bij de arm pakte en haar dwong de vloer te schrobben. De tranen van het kind en haar smeekbeden om genade veroorzaakten alleen maar nieuwe woede-uitbarstingen.
— Het was beter geweest als je nooit geboren was. Als je dit nog één keer doet, brengen je vader en ik je naar het weeshuis.
Viktor verstijfde van angst. Maar dat moment was genoeg om te begrijpen: hij zou dit nooit meer toestaan.
Hij stapte uit de kast en zei met vaste stem:
— Pak je spullen. Meteen.
De vrouw probeerde zich te verdedigen, maar Viktor was onverbiddelijk. Die dag zette hij haar voorgoed het huis uit.
