Mijn man zei dat hij wilde scheiden. Het deed pijn, maar ik ging ermee akkoord en besloot wraak te nemen. In het stadhuis las ik de brief voor die ik na onze breuk had geschreven, voor iedereen. De aanwezigen lachten luid, en mijn ex-man werd rood van schaamte.
In de link in de reacties vertel ik wat ik in de brief heb geschreven 👇👇
Nadat mijn huwelijk met de man van wie ik hield ten einde kwam, schreef ik een brief vol dankbaarheid voor alles wat we samen hadden meegemaakt.
Zo heb ik het verwoord:
„Mijn liefste, we hebben veel doorgemaakt in deze 15 jaar. In vreugde en verdriet, in pijn en geluk — ik was altijd aan je zijde en probeerde je te steunen, en hoewel ons verhaal ten einde is gekomen, wil ik alleen de goede herinneringen bewaren.
Je hebt me geleerd geduld en vastberadenheid te hebben. In plaats van te klagen over moeilijkheden, heb ik geleerd ze zonder overmatige stress aan te pakken. Ik probeerde problemen zelf op te lossen om je niet te belasten met onnodige zorgen.
Je was mijn eerste leraar in de geneeskunde. Ik zal niet vergeten hoe je je weigerde in te laten spuiten, en ik moest niet alleen je vrouw zijn, maar ook je verpleegster. Toen ik zag hoe je flauw viel bij het zien van een naald, was ik niet bang om alles zelf in handen te nemen.
Je hielp me een expert te worden in klussen in huis. Ik leerde kleine reparaties te doen en nu ben ik niet bang voor enige breuk. Je kwam vaak moe thuis en vergat deze dingen, maar ik was degene die met gereedschap in de hand aan de slag ging.
De schroevendraaier en hamer werden mijn trouwe metgezellen, en ik besefte dat ik nu elke situatie aan kon, zelfs als ik alleen zou zijn.
Je hebt me geleerd een zelfverzekerde en beslissende vrouw te zijn. Ik leerde problemen met de buren op te lossen, boetes te betalen en verklarende brieven te schrijven.
Trouwens, herinner je je nog hoe ik moest leren autorijden? Je rijbewijs werd afgenomen en ik moest in een paar dagen leren rijden om je op te halen van die feestjes waar je vaak niet in de beste staat thuiskwam.
Ik ben blij dat ik dankzij jou altijd in beweging was. Jij zat natuurlijk liever op de bank, maar ik zeulde zware boodschappentassen en spit de tuin, omdat jij weigerde op te staan en te helpen vanwege de pijn in je vinger.
Je hebt me geleerd een professional te zijn in verschillende vakgebieden. Toen we geld moesten verdienen om in ons levensonderhoud te voorzien, leerde ik om in allerlei beroepen te werken om ons gezin te onderhouden.
En ten slotte wil ik je bedanken voor het vertrek. Je dacht dat ik je niet begreep, en je ging weg en sloeg de deur achter je dicht. Maar eerlijk gezegd voelde ik me opgelucht toen je wegging. Dat was het moment waarop ik eindelijk vrij kon ademen.
Dank je wel voor alles. Ik ben dankbaar voor de ervaring die je me hebt gegeven en voor alles wat ik heb geleerd dankzij onze gezamenlijke tijd.”
