Op de begrafenis van het meisje vermoedde haar grootvader iets en besloot hij de kistdeksel te openen: van wat hij zag, viel hij bijna flauw 😱😱
Tijdens Liza’s begrafenis hing er een drukkende stilte, slechts onderbroken door gedempte snikken en het doffe geblaf van een hond die naar de kist trok.
De grootvader van het meisje stond roerloos, met zijn handen diep in de zakken van zijn oude jas, starend naar het witte kistdeksel waaronder zijn enige kleindochter rustte. Ze was plotseling heengegaan, veel te vroeg.
De hond rende heen en weer, jankte, alsof hij het niet kon accepteren. Iedereen dacht dat het van verdriet was. Maar de oude man voelde dat er iets niet klopte.
De grootvader stapte naar de kist. De mensen om hem heen begonnen te fluisteren:
– Hij is gek geworden van verdriet…
– Arme oude man…
Maar het kon hem niet schelen. Zijn hart bonsde zo hard dat het leek alsof het uit zijn borst zou barsten. Toen zijn hand het deksel raakte, hoorde hij een geluid. Nauwelijks waarneembaar, bijna ongrijpbaar – als een zachte kreun, als een whimper…
De menigte verstijfde. Iemand schreeuwde:
– Doe het niet!
– Spaar jezelf, alsjeblieft!
Maar hij rukte het deksel al open, brak de sloten, trok de grendels los – als in een roes. Eindelijk gaf het deksel mee. De grootvader keek naar binnen – en viel bijna flauw van wat hij zag. Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Binnenin, naast het lichaam van zijn kleindochter, lag haar geliefde kat – Lea – opgerold.
Haar vacht was verward, haar ogen gesloten. Dood.
Het dier was waarschijnlijk in de kist gekropen om afscheid te nemen. Misschien kon haar hart het niet aan – verdriet, rouw, angst, al die gevoelens die mensen zo vaak verbergen, leven bij dieren juist openlijk.
De oude man zakte op zijn knieën, en eindelijk braken de tranen door. Niet alleen om Liza. Maar ook om hoe zelfs dieren oprechter afscheid nemen dan mensen. Hoe ze meer voelen dan wij bereid zijn te erkennen.
Lea lag naast het meisje, alsof ze haar laatste reis bewaakte.
In dat afscheid zat iets angstaanjagends, maar ook iets puurs. Echts.
Daarna spraken de mensen in de stad nog lang over de vreemde begrafenis.
