Ik ben al 14 jaar getrouwd met de man van mijn leven, we hebben twee dochters, maar ik kan de dag van mijn eerste mislukte bruiloft met een andere man nog steeds niet vergeten. Op die dag kwam hij gewoon niet opdagen, ik begreep niet waarom hij zo deed, en later kwam ik erachter dat hij naar een andere stad was vertrokken.
Er zijn inmiddels veel jaren voorbij gegaan, maar onlangs ontmoette ik mijn ex-verloofde opnieuw. Hij vertelde me waarom hij me daadwerkelijk verliet op onze trouwdag. Nu weet ik niet meer hoe ik verder moet leven met deze pijn.
Ik vertel mijn verhaal via de link in de reacties 👇👇👇
Ik ben al 14 jaar getrouwd met Leo. Hij is een zorgzame vader en man. Een van de moeilijkste dagen in mijn leven was de dag van mijn eerste mislukte bruiloft.
Voordat Leo kwam, was ik samen met Oskar. We maakten plannen, droomden over de toekomst, en toen hij me ten huwelijk vroeg, zei ik meteen ja. Al onze vrienden waren blij voor ons, behalve één persoon — Leo, de beste vriend van Oskar.
Op een dag stopte Leo me in de gang. Zijn gezicht was ernstig, zelfs somber.
— Trouw niet met hem, — zei hij.
— Wat? — ik was helemaal verward.
— Hij is niet degene die jij verdient.
— Je overdrijft, Leo. Waarom bemoei je je ermee?
— Omdat ik weet hoe hij is. Hij denkt alleen aan zichzelf. En op een dag zal hij je verraden.
Ik lachte en dacht dat hij jaloers was of gewoon een slechte grap maakte.
De voorbereidingen voor de bruiloft waren in volle gang. Ik had de jurk, de schoenen, de sieraden gekozen… Alles moest perfect zijn.
Maar op de bruiloft kwam de bruidegom niet opdagen. De telefoon bleef stil. Mijn familie keek naar elkaar. En toen kwam Leo.
— Waar is Oskar? — mijn stem trilde.
Leo keek me recht in de ogen.
— Hij komt niet.
— Wat… wat zeg je?
— Hij is weggegaan. Hij heeft je verlaten.
Ik herinner me niet hoe ik op de grond viel. Oskar belde niet eens om zich uit te leggen. Hij verdween gewoon. Later ontdekte ik dat hij naar een andere stad was gegaan waar zijn vader woonde.
Een jaar later trouwde ik met Leo. We bouwden een huis en kregen twee geweldige kinderen. Hij is een zorgzame vader en een succesvolle zakenman.
Maar…
Onlangs waren we in mijn geboorteplaats om de graven van familieleden te bezoeken. Bij de poort van het kerkhof zag ik hem.
Oskar.
— Nou, ben je gelukkig met Leo? — zei hij met een sarcastische glimlach.
— Waar heb je het over? Jij hebt me op onze trouwdag verlaten!
— Omdat Leo alles vertelde.
— Wat?
— Over je ontrouw.
Ik voelde hoe de grond onder mijn voeten verdween.
— Dat is een leugen! Ik ben je nooit ontrouw geweest!
Oskar glimlachte spottend.
— Natuurlijk. Maar waarom was Leo dan zo zeker?
Ik kwam thuis met trillende handen en verwarde gedachten.
— Wat is er met je? — vroeg Leo.
Ik keek hem aan en vroeg het rechtuit:
— Is het waar? Heb jij tegen Oskar gelogen zodat hij me zou verlaten?
Leo verstijfde en zuchtte diep, waarna hij zei:
— Ik wist dat jij bij mij moest zijn. Ik kon niet toestaan dat hij jouw leven zou verpesten.
Ik was stil.
De man van wie ik hield, redde me… of verried hij me?
Nu weet ik niet hoe ik hem moet vergeven. Kan ik verder leven met Leo, wetende dat hij mijn lot heeft veranderd met een leugen?
