Vanmorgen, precies onder het kussen van mijn man, op de matrasbeschermer, vond ik deze kleine bruine korreltjes π². Ik dacht meteen dat het bedwants-eitjes waren, maar de werkelijkheid bleek veel interessanter π’. Pas op met zulke echtgenoten π²
Het bleek uiteindelijk… Vervolg in de eerste reactie ππ
De ochtend begon zoals gewoonlijk β ik was het bed aan het opmaken toen ik plotseling iets vreemds zag. Direct onder het kussen van mijn man, op de matrasbeschermer, lagen kleine bruine korreltjes. Niet veel, maar genoeg om me te laten schrikken.
Mijn eerste gedachte: insecteneitjes. Of erger nog β een soort parasiet. Ik voelde de kou door me heen trekken. Allerlei nare scenarioβs flitsten door mijn hoofd: bedwantsen, kevers, tropische beestjes…
Ik snelde naar mijn man en controleerde zijn huid op beten of uitslag β gelukkig niets verdachts. Hij keek me verbaasd aan met een slaperige glimlach.
Ik besloot niet meteen te panikeren, pakte een van de korreltjes en keek beter. Het zag er… verdacht lekker uit?
Voorzichtig bracht ik het dichter bij mijn neus β en toen rook ik ineens een zoete geur. EΓ©n seconde later wist ik het zeker: het waren kruimels van chocoladekoekjes!
Blijkbaar had mijn lieve man midden in de nacht een snackje genomen β in bed β en had niet eens de kruimels weggeveegd. Ik barstte in lachen uit, zo hard dat hij helemaal wakker werd en onschuldig vroeg:
β Waar lach je om?
β Oh… ik dacht even dat je eitjes van bedwantsen in bed had gelegd.
Nu is hij het beddengoed aan het wassen en brengt hij me koffie. Als goedmakertje.
