Hij hield niet van haar. Nooit. Hij trouwde met haar alleen omdat zijn ouders dat eisten. Zijn vader was rijk en invloedrijk, en volgens het testament kon de zoon alleen alles erven als hij trouwde met een ‘fatsoenlijk meisje’. Hij gehoorzaamde. Voor het geld. Voor de macht.
Maar in zijn hart was geen greintje warmte. Alleen woede, irritatie, minachting. En hij besloot: als hij dan toch moet trouwen, zal hij haar dwingen om hem als eerste te verlaten. Hij zou haar leven ondraaglijk maken.
De man ging openlijk vreemd, zonder zich te verstoppen. Hij verdween nachtenlang. Hij zorgde financieel niet voor haar — integendeel, hij dwong haar om zich kapot te werken: overdag op kantoor, ’s avonds een bijbaan.
Hij vernederde haar met woorden, kleineerde haar, brak haar wil. De vrouw doofde langzaam uit. De constante stress en uitputting ruïneerden haar gezondheid, en haar droom van een kind vervaagde — ze kon niet zwanger worden.
Toen begon een nieuwe vorm van wreedheid. Hij beschuldigde haar van onvruchtbaarheid, lachte haar recht in het gezicht uit: “Je kunt niet eens een kind baren — wat voor vrouw ben jij dan?”
😥 Na een vakantie met zijn minnares besloot de man zijn onvruchtbare vrouw een ‘cadeautje’ te geven: een zwangere pop. Maar ook zijn vrouw had een cadeau voor hem 😱😥
Hij ging een speelgoedwinkel binnen en zocht lang. Zijn blik viel op een stijlvolle zwangere pop. Perfect. Met een netjes gezicht, expressieve ogen en een ronde buik.
Hij reed naar huis, tevreden met zichzelf. In zijn hoofd klonken al sarcastische zinnen: “zelfs een pop kan zwanger worden, maar jij niet.” Hij genoot van elk moment van zijn gemeenheid. De man wilde de vrouw pijn doen die alles voor hem over had. Hij was ervan overtuigd dat ze hem na dit cadeau zeker zou verlaten.
Maar toen hij de deur van het appartement opende, verstijfde hij. Zijn vrouw stond in de gang. Er speelde een spottende glimlach op haar gezicht en in haar ogen lag kou en minachting.
— Hallo, schat, waarom ben je gekomen? — haar stem was kalm maar snijdend.
— Ik ben gekomen naar mijn lieve vrouw. Heb je op me gewacht?
— Oh, zeker. Ik heb een CADEAU voor je.
Toen hij zag welk cadeau zijn vrouw had voorbereid, schrok de man zo erg dat hij op zijn knieën viel en haar om vergeving smeekte — maar het was te laat. Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Ze gaf hem een stapel papieren. Hij pakte ze aan. In het begin begreep hij niet wat het was. Toen werd hij lijkbleek.
In zijn handen lagen de echtscheidingspapieren. En een kopie van het testament. Zijn vader had hem alles ontnomen: de bedrijven, het huis, de rekeningen. Alles ging… naar haar.
Zijn vader had alles ontdekt. Iemand had hem verteld wat zijn zoon zijn vrouw had aangedaan. De oude man kon het niet verdragen. En hij koos — niet voor zijn zoon, maar voor de vrouw die zijn zoon had proberen te breken, maar die niet gebroken werd.
De man stond daar met de pop in zijn hand. De scène die hij had bedacht om haar te vernederen, werd zijn eigen vernedering.
Ze keek hem kalm aan en zei vastberaden:
— Ik zal zeker moeder worden, maar mijn kind zal een echte vader hebben.
En zonder om te kijken liep ze weg.
