Mijn schoonmoeder had haar jubileum – 60 jaar. Een groot feest, alle familie was uitgenodigd. Een week voor de datum belde ze me met de vraag om te helpen met het koken.
— Natuurlijk, als ik vrij ben. Welke datum hebben jullie in gedachten? — antwoordde ik.
— Volgende vrijdag, — zei mijn schoonmoeder hoopvol.
— Vrijdag ben ik bezet, ik heb een dienst op mijn werk.
— Geen probleem! We koken op donderdag! — zei ze vrolijk. — En dat je vrijdag niet kunt komen, is eigenlijk goed. We besparen geld op het eten.
Op dat moment voelde ik dat het te veel was. Ik was zo boos op mijn schoonmoeder dat ik besloot wraak te nemen en het feest te verpesten, waarvoor ze me niet eens wilde uitnodigen. Dit is wat ik deed.
Vervolg in het artikel onder de foto 👇
Op donderdag kwam ik helpen. We kookten samen: salades, hoofdgerechten, voorgerechten, toetjes. Alles zoals het hoort. Alleen… ik bracht mijn kleine aanpassingen aan.
Het was natuurlijk geen vergif, maar genoeg om het resultaat verrassend te maken: in de zoete taart zat zout, in de salade azijn in plaats van olie, en in het vlees deed ik zoveel peper dat mijn ogen begonnen te tranen.
Op vrijdag kwam ik maar een uur voor mijn dienst begon. De gasten waren al aan het arriveren, de tafel stond vol met gerechten. Mijn schoonmoeder straalde. En toen stond ik op, pakte een glas en zei:
— Beste familie! Laten we het glas heffen op de jarige! Voor hoe slim en geweldig zij is! Alles wat er vandaag op tafel staat, heeft zij gekookt! Alleen! Zelf!
De gasten klapten. Mijn schoonmoeder bloosde van trots.
En toen begonnen ze het eten te proeven.
De eerste die begon te hoesten was de broer van mijn schoonmoeder, terwijl hij het vlees proefde. Daarna trok haar zus een vies gezicht toen ze de salade proefde. De taart met de zoute smaak bracht alles tot een hoogtepunt.
— Mmm… origineel, — zei iemand, niet wetend hoe ze hun schok beleefd moesten uiten.
— Waarschijnlijk een nieuw recept? — voegde een ander toe.
Mijn schoonmoeder bleef stil, als verlamd. Ik stond op, glimlachte en zei:
— Misschien was het niet zo’n goed idee om mijn hulp af te wijzen…
En ging naar mijn dienst.
