Mijn schoonmoeder nodigde alle familieleden uit om mij te ontmaskeren en te bewijzen dat ik het kind niet van haar zoon had gekregen. Ze had een DNA-test laten doen en besloot de envelop voor de gasten te openen.
— Uit de vaderschapstest blijkt… dat de jongen inderdaad het kind van mijn zoon is, — verklaarde mijn schoonmoeder met een ontevreden gezicht.
Iedereen zuchtte van opluchting, en ik stond op van mijn plek:
— Beste familie, nu we dat hebben opgehelderd, wil ik graag nog een envelop openen.
Mijn schoonmoeder werd bleek.
— Nee. Doe dat niet. Alsjeblieft, — zei ze zacht, maar het was al te laat.
Ik opende de envelop en… Verder in de eerste reactie 👇👇
Ik had nooit gedacht dat ik mijn trouw aan mijn man moest bewijzen — niet met daden, niet met vertrouwen, maar met papier. Met gevoelloze letters en cijfers die je redden of vernietigen.
Mijn schoonmoeder stond voor me, haar handen op haar borst, haar lippen strak op elkaar gedrukt.
— We moeten zeker weten. Begrijp je, het gaat om onze familienaam. En jij… jij had vroeger iets met die… Artyom.
Ze sprak de naam van mijn ex uit alsof het een vloek was.
Ik keek naar mijn man. Hij keek me niet aan.
— Het is niet uit wantrouwen, maar… Laten we deze kwestie voorgoed afsluiten.
Een pijn sneed door mijn borst.
— Goed. Maar dan doe jij ook een test. Voor de eerlijkheid.
— Dat gaat te ver.
— Nee, — ik was vastberaden. — Als we bloedtesten doen, dan spelen we eerlijk.
Drie weken later. We kregen de resultaten en mijn schoonmoeder organiseerde plechtig een “familieavond”. Iedereen was aanwezig: de broers van mijn man, tantes, neven en nichten.
— Nou, — begon ze terwijl ze een witte envelop tevoorschijn haalde, — de resultaten zijn binnen.
Pauze. Theatraal. Ze genoot van het moment.
— Uit de vaderschapstest blijkt… dat de jongen inderdaad het kind van mijn zoon is.
Er viel stilte in de kamer. Iemand zuchtte opgelucht. Iemand fluisterde verbaasd. Mijn schoonmoeder leek haar evenwicht te verliezen, ze ging zitten met samengeperste lippen. Maar het was nog niet voorbij.
Ik stond op.
— Dank u. En nu ben ik aan de beurt. Er is nog een resultaat dat iedereen interessant zal vinden.
Mijn schoonmoeder schrok op:
— Nee. Doe dat niet. Alsjeblieft.
— Waarom niet? Jullie wilden de waarheid.
Ik opende de envelop.
— De test toonde aan: Igor is niet de biologische zoon van Anatolij Viktorovitsj.
Dodelijke stilte. Mijn schoonvader draaide langzaam zijn hoofd naar zijn vrouw.
— Wat… is dit?
Mijn schoonmoeder liet haar blik zakken.
— Dat was lang geleden… Ik dacht dat je het nooit zou ontdekken…
Mijn man zat met open mond. Toen keek hij naar mij.
— Wist je dat?
— Nee. Ik wilde alleen dat alles eerlijk zou zijn.
