In het vliegtuig schreeuwde een man in pak tegen mij omdat mijn zes maanden oude baby huilde: maar plotseling mengde een buurman zich in onze ruzie en deed iets onverwachts 😨😨
Ik vloog met mijn zes maanden oude zoon. Soms moeten moeders nu eenmaal ook buitenshuis zijn — naar de winkel, naar de dokter, en zelfs met het vliegtuig. Maar zodra je je in een openbare ruimte bevindt, kijken mensen veroordelend, alsof het alleen jouw schuld is wanneer een kind begint te huilen. Terwijl het gewoon een baby is, hij begrijpt nog niets.
Een soortgelijke situatie gebeurde tijdens onze vlucht. Drie uur lang kon mijn zoon niet rustig worden: hij wilde niet slapen, huilde en wiebelde.
Ik probeerde hem te wiegen, zong, gaf een speeltje — maar niets hielp. Passagiers draaiden zich om, keken scheef, zuchtten. En ik zat daar met een steen op mijn borst: wat kon ik doen?
Het ergste was dat er naast mij een man in een strak pak zat. Hij wierp me voortdurend ontevreden blikken toe. Op een gegeven moment kon hij het niet meer verdragen, draaide zich bruusk om en siste:
— Laat dat monster eindelijk ophouden, laat de mensen rusten!
Ik antwoordde onthutst:
— Het is een kind, wat kan ik doen? Hij begrijpt nog niets.
— Het kan me niets schelen, ik wil slapen, — beet hij boos terug en begon nog meer nare dingen naar me te zeggen.
Mijn handen trilden, mijn ademhaling werd zwaar, ik kon mezelf nauwelijks in bedwang houden. Ik dacht dat ik elk moment flauw zou vallen.
Plots verscheen de stewardess. Rustig en beleefd wendde ze zich tot de man:
— Meneer, mag ik u een koptelefoon aanbieden?
— Ik heb geen koptelefoon nodig, — barstte hij uit. — Ik wil dat u dat kind het zwijgen oplegt!
En toen gebeurde er iets onverwachts. Een van de passagiers, een grote man met een baard en een streng uiterlijk, stond op van zijn stoel. Hij keek aandachtig naar ons, alsof hij ook iets over mijn kind wilde zeggen, maar toen deed hij iets heel onverwachts 😢🫣 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
De man richtte zijn zware blik op de buurman in pak:
— Man, heb jij geen kinderen? Of ben je nooit kind geweest? Het is een baby, hij is bang. Kijk naar zijn moeder: ze staat te trillen. Heb je geen geweten?
Zijn toon was stevig en vastberaden. De man in pak verstomde meteen en mompelde zachtjes:
— Nou… ik wilde gewoon uitrusten.
— Dan rust je, — zei de baardman nu wat milder. — Ze boden je netjes een koptelefoon aan. Wil je dat niet, ga dan ergens anders zitten. Maar stop met een moeder en kind lastigvallen. Anders krijg je met mij te maken!
Na die woorden zweeg de man, nam met tegenzin de koptelefoon aan, mompelde iets binnensmonds en zei verder niets tot het einde van de vlucht.
En ik haalde voor het eerst in die drie uur opgelucht adem. Man uit het vliegtuig, als je dit leest: dank je wel!
