In het vliegtuig gooide een meisje haar vieze voet op het tafeltje van de vrije stoel: ik vroeg haar beleefd om haar voet weg te halen, maar daarna moest ik het haar op een wat strengere manier uitleggen 😏😔
Onlangs had ik een korte vlucht — slechts twee uur, maar deze vlucht zal ik nooit vergeten. Eerst was alles normaal: ik nam mijn plaats bij het gangpad, de stoel ernaast bleef vrij, en bij het raam zat een jong meisje.
Ongeveer tien minuten na het opstijgen begon ze zich vreemd te gedragen. Eerst trok ze langzaam haar sokken uit, toen maakte ze haar trui los en trok die uit, ze bleef achter met een kort topje. Daarna haalde ze eten tevoorschijn en begon zo luid te kauwen dat het leek alsof ze het expres deed.
Maar het hoogtepunt was haar vieze, duidelijk al lang niet gewassen voet, die ze schaamteloos op het tafeltje van de vrije stoel legde — vlak voor mij. Van die voet kwam zo’n vreselijke geur af dat ik bijna moest overgeven.
Ik probeerde het vriendelijk op te lossen. Ik boog naar het meisje toe en zei beleefd:
— Sorry, maar je bent niet alleen in de cabine, respecteer alsjeblieft de andere passagiers.
Ze snuifde alleen minachtend en wuifde het weg:
— De stoel is vrij, ik mag doen wat ik wil.
Mijn geduld raakte op. Ik bedacht een simpel maar effectief plan om dat brutale meisje op haar plek te zetten. 😬😢 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Ik stond op, liep naar de stewardess en vroeg om een glas warme koffie. Toen ik terugkwam op mijn plek, gooide ik per ongeluk — echt per ongeluk! — die koffie over haar vieze voet.
Het meisje sprong op en schreeuwde:
— Wat doe je?!
Ik keek rustig naar haar en zei:
— Sorry, ik struikelde, maar weet je, in zo’n krap vliegtuig is het beter je voeten bij je te houden. Dat is veiliger en… beleefder.
Het meisje veegde haar voet af met servetten en durfde hem niet meer uit te steken, en de rest van de vlucht zat ze stil als een muis.
Na deze gebeurtenis begreep ik één ding: soms moet je niet te beleefd zijn, mensen zien beleefdheid als zwakte.
