Ik vond dit rare ding langs de kant van de weg en dacht meteen dat het de hersenen van een dier waren 😲. Ik porde er voorzichtig met een stok in en keek beter. Vanbinnen zag ik veel kleine stukjes, een rubberachtige textuur en een erg vreemde geur 😱. Ik stond op het punt de politie te bellen, tot ik ineens besefte wat het was 😲😲
Het bleek… (vervolg in de eerste reactie 👇👇)
Ik liep nietsvermoedend over een landweggetje toen ik uit mijn ooghoek iets vreemds aan de kant van de weg zag liggen. Grijzig, wat platgedrukt, met kronkelige vormen.
Mijn nieuwsgierigheid won – ik porde er voorzichtig met een stok in en keek goed. Binnenin zaten veel kleine stukjes, alsof het doorgesneden hersenen waren. De textuur was als rubber. Verschrikkelijk.
Eerlijk gezegd kreeg ik de rillingen. Ik dacht: “Wat als dit hersenen zijn? Misschien van een dier? Of – vreselijk om te bedenken – van een mens?” Mijn hart bonkte in mijn borst.
Uit angst en verwarring nam ik een foto en plaatste het online met het onderschrift:
“Wat is dit? Gevonden langs de weg. Lijkt op een brein. Moet ik de politie bellen?”
De reacties stroomden meteen binnen. Sommigen dachten dat het een paddenstoel was. Anderen dachten aan ingewanden van een wild dier. Maar één vrouw – volgens haar profiel had ze meerdere honden – gaf het verlossende antwoord. Kort en krachtig:
“Je hebt hondenpoep gevonden en opengemaakt. Iemands hond heeft een hoop papieren handdoeken opgegeten. Honden kunnen dat niet verteren – dus komt het er zo uit… dit angstaanjagende kunstwerk.”
Ik voelde me tegelijk beschaamd en moest lachen. Beschaamd om mijn fantasie. En lachen – omdat ik bijna de politie had gebeld over een hoop poep gevuld met papieren handdoeken.
