Ik vloog met mijn twee maanden oude zoon, die tijdens de vlucht constant huilde: mijn buurman vond het niet leuk, en toen deed hij plotseling dit… 😱😱
Die dag moest ik met mijn twee maanden oude zoon het vliegtuig instappen. Mijn man was in een andere stad, en wij vlogen samen naar hem toe. Ik had geen andere hulp – geen familie of vriendinnen in de buurt. De zes uur durende vlucht leek een eeuwigheid.
Mijn baby, die normaal rustig en stil is, was die dag geïrriteerd – misschien door de druk, het lawaai, of gewoon vermoeidheid. Hij huilde vaak, kon niet slapen, en ik hield me sterk om niet samen met hem te huilen.
Toen de stewardess het eten bracht, kon ik niet eens aan normaal eten denken. De baby was de hele tijd bij mij – voeden, luier verschonen, proberen hem in slaap te krijgen.
Dit is mijn routine. Ik klaag niet. Maar deze keer zat er naast me een man in pak – het was duidelijk dat hij voor belangrijke zaken vloog. Hij zag er moe en geïrriteerd uit, zuchtte diep, wierp scheve blikken naar ons en mompelde voor zich uit. Ik voelde me steeds slechter. Ik kon hem niet eens aankijken zonder me schuldig te voelen. Ik wist dat hij zich nauwelijks kon inhouden om niet tegen me te schreeuwen.
Ik hield het vol totdat de man me aankeek en iets zei waardoor ik nog een tijdje in shock zat 😲😲
Verder in de eerste reactie 👇👇
— Geef me het kind. Ik hou hem wel vast, en jij probeert even te slapen.
Ik was verbaasd.
— Sorry, bedankt, dat hoeft niet… Sorry dat we u storen…
— Het is prima, — zei hij. — Ik ben arts. Kinderarts. Ik heb er twee thuis. Ik weet hoe het is. Vliegen is stressvol, vooral voor zulke kleine baby’s. Kom op, wees niet bang.
Voorzichtig gaf ik hem mijn zoon. De man hield hem stevig en rustig vast. En de baby — voor het eerst in lange tijd — stopte met huilen en viel rustig in slaap in zijn armen.
Ik deed mijn ogen dicht en sliep bijna een uur. Het was het beste uur van mijn dag.
We praatten nauwelijks meer. Maar toen het vliegtuig begon te dalen, gaf hij me voorzichtig mijn zoon terug en zei:
— Jij bent een hele sterke moeder. Twijfel daar nooit aan.
En die woorden zal ik nog lang onthouden.
