Ik redde een raaf die ik vond met een gewonde vleugel — en een week later gebeurde er iets heel onverwachts

Ik redde een raaf die ik vond met een gewonde vleugel — en een week later gebeurde er iets heel onverwachts 😱 😱

Ik was onderweg naar huis na een lange werkdag. Het regende zachtjes en onaangenaam.

Plotseling hoorde ik een vreemd geluid.

Het klonk niet als een stem of een toeter. Het was een schreeuw — scherp en klaaglijk. Ik stopte. Het geluid kwam uit de struiken bij een oude speeltuin.

Ik liep dichterbij, bukte… en zag haar. Een raaf. Ze zat daar, doorweekt, veren plakkerig tegen haar lijf, en één vleugel hing slap naar beneden. De vogel probeerde niet weg te vliegen. Ze keek gewoon naar me.

– “Rustig aan, vriend. We zullen kijken wat we kunnen doen,” fluisterde ik, tilde de vogel voorzichtig op en verborg haar onder mijn jas.

Thuis maakte ik een plekje voor haar in een doos: warme handdoeken, een warmtekussen, wat water en vlees uit de koelkast. Ze dronk, at — wantrouwig, maar ze at.

Een paar dagen gingen voorbij. De vleugel genas, de raaf werd sterker. Eerst vloog ze rond in de kamer, daarna liet ik haar naar buiten in de tuin. Maar elke avond kwam ze terug.

En toen… verdween de vogel. Ik wachtte een dag, twee, drie. Een week ging voorbij. Ik begon te denken dat de raaf voorgoed weg was. Maar precies op de zevende ochtend hoorde ik het vertrouwde gekras weer.

Ik rende naar het raam — en daar was ze. Maar niet alleen. Vervolg in de eerste reactie 👇👇

Er glinsterde iets in haar snavel. Ze legde het voorwerp voorzichtig op de vensterbank en vloog alsof er niets aan de hand was de kamer in. Vloog rond het plafond, ging op de armleuning van de bank zitten en keek me aan.

Met trillende handen pakte ik de bos sleutels op. Daaraan hing een oude, versleten sleutelhanger met de initialen van mijn vader.

Mijn overleden vader, die een jaar geleden overleed. Deze sleutels raakten we samen met hem kwijt. We hebben ze nooit teruggevonden.

Hoe de raaf het wist — weet ik niet. Misschien zal ik het nooit weten.

Maar sindsdien heb ik niet alleen een warme herinnering aan mijn vader, maar ook een trouwe vriend met zwarte vleugels en een menselijke ziel.

Beoordeel het artikel
Ik redde een raaf die ik vond met een gewonde vleugel — en een week later gebeurde er iets heel onverwachts
De breedte van dit huis is slechts 122 centimeter, maar het is prima bewoonbaar: zo ziet het er van binnen uit