Ik leerde een man kennen op een datingsite, ik nodigde hem bij mij thuis uit voor onze eerste date, maar zodra ik de deur opende, gilde ik van schrik 😱😨
Na de scheiding van mijn eerste man kreeg ik allerlei complexen. Hij zei voortdurend tegen me dat ik lelijk was, dat niemand mij nodig had en dat niemand me ooit zou liefhebben zonder hem. En ik geloofde hem. Maar na de scheiding — of beter gezegd, na zijn ontrouw — gingen mijn ogen eindelijk open. Ik besefte met wie ik al die jaren had geleefd.
Mijn vriendinnen raadden me aan om me aan te melden op een datingsite — “dan kun je je gedachten wat verzetten”, zeiden ze. Ik geloofde niet echt dat het zou helpen, maar op een dag besloot ik het toch te proberen.
Plotseling begonnen tientallen mannen me elke dag te schrijven: complimenten, aandacht, interesse. Ik was het niet gewend, maar het voelde goed.
Met één van hen ontstond een bijzondere band. Hij was heel intelligent, beleefd en had een verfijnd gevoel voor humor. We schreven urenlang, en ik merkte dat ik zijn berichten met ongeduld begon af te wachten.
Het enige vreemde was dat er op zijn profiel geen foto van zijn gezicht stond. Alleen enkele details: zijn ogen, zijn handen, een foto van zijn rug. Maar hij leek zo oprecht dat ik er geen aandacht aan schonk.
Na een paar weken stelde hij voor om af te spreken. Ik stemde toe. Ik maakte het avondeten klaar, kleedde me mooi aan, maakte het huis schoon — ik wilde dat alles perfect was. Toen de bel ging, begon mijn hart heftig te bonzen. Ik liep naar de deur… en gilde van angst. 😱😱 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Op de drempel stond de broer van mijn ex-man. Met een bos bloemen.
— Sorry dat ik het niet eerder heb gezegd, — zei hij zacht. — Ik dacht dat je niet met me zou willen praten.
— Wat doe jij hier? — vroeg ik verbaasd.
— Ik ben altijd al verliefd op je geweest, — zei hij met neergeslagen blik. — Het deed me pijn om te zien hoe mijn broer, die idioot, jou niet waardeerde, je bedroog, je vernederde. Nu je vrij bent… misschien kunnen we een kans wagen?
Ik stond verstijfd, niet in staat om iets te zeggen. Al die jaren had ik zijn aandacht niet eens opgemerkt. En nu weet ik niet wat ik moet doen — het contact verbreken of… hem een kans geven?
