Ik gaf mijn plek op de onderste couchette in de trein aan een vrouw met een kind, maar bereidde mijn goede daad al snel 😢😔
Iedereen om me heen zegt altijd dat de jeugd van tegenwoordig onbeleefd is, lui, geen respect heeft voor ouderen en alleen aan zichzelf denkt. Maar onlangs realiseerde ik me: soms moet je vooral jezelf respecteren en niet de klachten van anderen, vooral wanneer mensen misbruik beginnen te maken van je goedheid.
Ik was op weg naar huis na een zware tentamenperiode. Ik had al mijn examens gehaald, bijna zonder slaap, en droomde alleen van één ding — rusten tijdens de reis.
Ik had speciaal een kaartje gekocht voor de onderste couchette, zodat ik rustig kon liggen en niet hoefde te lijden zoals boven. Ik stapte de wagon binnen, ging zitten en begon al bijna in slaap te vallen toen een vrouw van ongeveer veertig jaar met een jongen binnenkwam die niet ouder leek dan zeven.
De vrouw zag er moe maar vastberaden uit. Nadat ze haar spullen had neergezet, bleek dat ze alleen kaartjes voor de bovenste couchette hadden. Ze ging tegenover me zitten en begon meteen te vertellen hoe ongelukkig ze was — ze had rugpijn, haar zoon was onrustig en met een kind boven zou het onmogelijk zijn. Ze vroeg me mijn plaats af te staan.
Ik had medelijden. Ik besloot te helpen: ik klom naar de bovenste couchette en probeerde te slapen. Maar dat lukte niet.
De jongen, uitgespreid op de onderste couchette, bleef maar bewegen, schopte tegen het matras en de metalen steunen, waardoor de hele constructie trilde en vibrerde. Bovendien neuriede hij een stom deuntje uit een computerspel en bleef maar kletsen. Eerst hield ik het vol. Toen verzamelde ik mijn moed en vroeg de vrouw haar zoon te kalmeren.
— Maak er geen drama van — antwoordde ze moe en geïrriteerd. — Het is maar een kind!
Maar het kind werd juist erger — hij begon heen en weer door de wagon te rennen, zette tekenfilms luid aan op zijn telefoon, lachte, sprong.
Op dat moment besefte ik dat ik het niet langer ging tolereren en deed iets waar ik geen spijt van heb. Zeg nooit meer dat jongeren geen respect hebben voor volwassenen 😢😔 Verder in de eerste reactie 👇👇
Ik stapte van de bovenste couchette af en ging naar de conducteur. Ik legde hem rustig uit, zonder te schreeuwen, dat mijn plek volgens het kaartje de onderste was en dat ik die vrijwillig had afgestaan, maar dat ik nu niet meer kon rusten omdat de vrouw weigerde haar kind in de gaten te houden.
De conducteur kwam het compartiment binnen, controleerde de kaartjes, keek naar de vrouw en zei streng:
— Mevrouw, u heeft de bovenste couchette. Neem alstublieft de plaatsen in die u gekocht heeft.
De vrouw probeerde te protesteren, maar de conducteur bleef onverbiddelijk. Uiteindelijk zuchtte ze en klom naar boven, nam de jongen mee, en ik kon eindelijk weer op mijn onderste plek liggen.
Sindsdien heb ik besloten: ik zal nooit meer mijn eigen comfort opofferen voor anderen.
