Een passagier blokkeerde het gangpad met haar stinkende voet, maar ik wist haar terecht te wijzen — en de hele cabine applaudisseerde voor mij 😬😂
Ik stapte het vliegtuig in met de hoop op een rustige vlucht. Alles ging goed totdat mijn aandacht werd getrokken door een jonge vrouw die recht voor mij zat. Ze was opvallend gekleed en leek te denken dat de hele wereld om haar draaide.
Direct na het opstijgen deed ze haar schoenen uit, legde één voet op de lege stoel naast haar en de andere midden in het gangpad. Haar voet blokkeerde iedereen die naar het toilet wilde of gewoon even de benen wilde strekken. In het begin vroegen mensen haar beleefd om haar voet weg te halen, maar kregen alleen boze blikken en geïrriteerd gesis terug.
Daarna begon ze de verzoeken demonstratief te negeren. Een man die probeerde langs te lopen, kreeg luid te horen:
— Wat, kun je er niet omheen?!
Maar eromheen lopen was onmogelijk — ze lag zo uitgestrekt dat het leek alsof ze de hele rij opeiste. Het ergste was de doordringende geur van haar voet. Zo sterk dat een vrouw aan de overkant zich in een sjaal wikkelde, en een kind achter mij aan zijn moeder vroeg:
— Mama, waarom ruikt het hier alsof iemand nooit zijn sokken verwisselt?..
Ik hield het zo lang mogelijk vol. Maar toen begreep ik dat het niet zo kon doorgaan en dat ik deze brutale vrouw een lesje moest leren. Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Ik drukte op de oproepknop voor de stewardess.
— Sorry, — zei ik, — deze passagier blokkeert het gangpad en weigert haar voet weg te halen. Misschien moet ze voor deze plek betalen, als ze die toch gebruikt?
De stewardess sprak haar vriendelijk maar streng aan. De vrouw rolde met haar ogen en mopperde:
— Maar ik zit hier toch niet. Ik ga daar niet voor betalen. Ik heb rechten.
Toen bemoeide haar buurman zich ermee, die alles had gehoord:
— Nee, nee, je kunt niet zomaar iemand anders’ stoel bezetten. We kunnen de betaling officieel regelen. Ik kan filmen als ze weigert.
De vrouw werd bleek. De stewardess maakte gebruik van het moment en riep de purser erbij.
Resultaat: ze moest inderdaad voor de extra stoel betalen, officieel, tegen het geldende tarief. Een bedrag dat bijna gelijk was aan haar eigen ticket. Daarna ging ze eindelijk normaal zitten.
Toen de stewardess wegliep, klonk er een bescheiden applaus vanuit het achterste deel van de cabine. Mensen glimlachten en keken elkaar aan, en de vrouw aan de overkant zei zachtjes tegen mij:
— Dank je. Ik was zelf ook mijn geduld aan het verliezen.
