Een man had zijn hond opgesloten in de auto tijdens extreme hitte: om het dier te redden sloeg ik een ruit in – en daarna gebeurde er iets onverwachts 😱😱
Gisteren was het echt snikheet. De lucht was stil, het asfalt smolt bijna onder mijn voeten, en ik wilde maar één ding: zo snel mogelijk naar huis en de airco aanzetten. Maar eerst besloot ik nog even snel langs de supermarkt te gaan om iets voor het avondeten te kopen.
Op de parkeerplaats liep ik tussen de auto’s, mijn ogen half dichtgeknepen tegen de zon, toen ik plotseling iets… vreemds voelde. Ik draaide me om – en toen zag ik haar. Een herdershond. Ze zat in een afgesloten auto en leed duidelijk onder de hitte. Meteen voelde ik ongerustheid: de ramen waren beslagen, de hond hijgde zwaar, haar tong hing uit haar bek, haar ogen waren glazig. Je zag het meteen – ze was er slecht aan toe. Als het buiten 30 graden is, is het in een auto nog veel heter.
Op de voorruit zag ik een briefje met een telefoonnummer. Ik belde. Een man nam op. Ik probeerde kalm uit te leggen:
“Uw hond heeft het zwaar in de hitte, kom alstublieft meteen terug en doe ten minste een raam open!” Maar hij antwoordde kil:
— Ik heb water achtergelaten. Het is niet uw zaak.
Er was inderdaad water – maar in een afgesloten fles. Ik werd woedend. Hoe moet een hond uit een dichte fles drinken?! Ik kon niet langer wachten. Ik pakte een steen die dichtbij lag en sloeg hard tegen het raam. Het glas sprong uit elkaar. Het alarm ging af, maar dat kon me niets schelen.
Ik trok de hond naar buiten. Ze viel neer naast me, hijgde zwaar, maar begon zich al beter te voelen. Ik gooide water over haar heen en riep om hulp.
Een paar minuten later kwam de “eigenaar” aangerend, zijn gezicht vertrokken van woede:
— Bent u gek geworden?! Ik bel de politie!
Toen de politie arriveerde, gebeurde er iets wat niemand van ons verwachtte 😱😨 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Hij belde inderdaad. Maar nadat de agenten beide kanten hadden gehoord en het dier hadden gezien, besloten ze dat ik de wet niet had overtreden. Hij kreeg een boete, en er werd een onderzoek gestart naar dierenmishandeling. Mij gaven ze een hand en zeiden “dank u wel”.
En de hond?
Die is nu bij mij thuis. Vol, gelukkig en vol vertrouwen. Diezelfde herder die gisteren bijna stierf door iemands onverantwoordelijkheid, slaapt nu aan mijn voeten. En weet je wat? Ik zou het raam opnieuw inslaan. Zonder twijfel.
Ik begrijp die onverantwoordelijke mensen niet die niet beseffen dat dieren net als wij levende wezens zijn. Ze hebben zorg nodig. Ze zijn geen speelgoed!
