Een dakloze man haalde een jongetje dat aan het verdrinken was uit de rivier, maar de moeder begon in plaats van hem te bedanken tegen de man te schreeuwen 😨😨
De novemberwind sneed door de huid en bracht een vochtige, doordringende kou vanaf de rivier. Tussen de afgebladderde betonnen garages speelde een jongetje van vijf jaar. Zijn moeder stond iets verderop, met de telefoon aan haar oor, lachend om de grappen van haar vriendin.
De jongen liep dichter naar de rand van de rivier terwijl zijn moeder afgeleid was. Het water was die dag troebel en wild — door de recente regenval was de stroming sterker geworden. Eén verkeerde stap — en de jongen viel gillend in het water, zijn zware jas trok hem meteen naar beneden.
De moeder merkte niets. Ze bleef bellen en keek slechts af en toe verstrooid om zich heen.
De jongen probeerde eruit te komen, maar de stroming trok hem verder van de oever. Hij stikte bijna, happend naar lucht.
Op dat moment verscheen er aan de andere oever een man die normaal gesproken alleen minachting opriep bij de buurtbewoners — een magere, onverzorgde man die iedereen gewoon “Erlich” noemde. Een dakloze man die in een verlaten huis in de buurt woonde.
Hij hoorde de noodkreet van het kind en sprong zonder aarzelen in zijn vuile kleren in het ijskoude water. Hij stopte pas toen hij de jongen bereikt had en hem bij zijn kraag greep.
De jongen snikte, bleek en rillend. Erlich trok hem naar de oever en wikkelde hem in zijn gescheurde mantel.
Toen hij de jongen terug naar het huis bracht, merkte de moeder hen eindelijk op en schreeuwde:
— Heb jij mijn zoon aangeraakt? Viespeuk!
— Hij was aan het verdrinken…
— Dan had hij beter kunnen verdrinken dan in jouw vieze handen terechtkomen!
Erlich keek haar vol ongeloof aan. Hij voelde zich gekwetst, maar was vooral bang voor de jongen. Het leek hem onvoorstelbaar dat deze vrouw stond te schreeuwen zonder eerst te kijken of haar zoon nog leefde.
Toen deed Erlich iets heel onverwachts, maar rechtvaardigs… 😨 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Hij nam een onverwachte beslissing: hij hield de jongen opnieuw stevig vast en draaide zich resoluut om.
— Hé! Geef hem terug! — schreeuwde de vrouw, maar durfde niet dichterbij te komen.
Erlich liep rustig weg, ging naar het huis van een oudere buurvrouw, een vriendelijke en zorgzame vrouw, en klopte op haar deur.
— Help deze jongen, — zei hij hijgend. — Bel de politie. Zijn moeder had hem bijna omgebracht, u hebt het zelf gezien.
De buurvrouw belde meteen. De politie arriveerde en nam de moeder mee, die bleef schelden.
Na onderzoek verloor de moeder het ouderlijk gezag. De jongen bleef tijdelijk bij de buurvrouw en werd later opgevangen in een pleeggezin.
