Mijn man en ik maakten een wandeling in het park, waar veel bomen, struiken en bloemen stonden. Het was warm, maar de wind begon op te steken, en ik herinner me dat ik iets voelde bewegen in mijn haar. 😱😱
Eerst probeerde ik het gewoon met mijn hand weg te vegen, denkend dat het een droog blaadje of takje was, maar ineens voelde ik dat iets zich vastklampte aan mijn hoofdhuid. 🤔 Ik gilde en raakte in paniek – het gevoel was vreemd en beangstigend. Ik dacht aan een teek, een spin…
Mijn man kwam naar me toe, stelde me gerust en vroeg me om stil te blijven staan. Voorzichtig, met een papieren zakdoekje, haalde hij een vreemd wezentje uit mijn haar: het was donker, langwerpig, met kleine stekeltjes aan de zijkanten. Ik begon te beven – het leek gevaarlijk!
Maar toen we thuiskwamen en het op internet opzochten, bleek het… 😱😱 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Het was een lieveheersbeestjeslarve.
Wat is dat voor een beestje?
De larve van een lieveheersbeestje is het eerste levensstadium van het bekende rode kevertje met zwarte stippen.
Maar het lijkt totaal niet op een volwassen lieveheersbeestje: het heeft een langwerpig lichaam, donkere kleur, vaak met oranje vlekjes, en is bedekt met kleine “stekeltjes”.
Het ziet er eng uit, maar is totaal ongevaarlijk voor mensen.
In werkelijkheid zijn lieveheersbeestjeslarven echte helden in de tuin. Ze eten bladluizen en andere schadelijke insecten. Tijdens hun korte leven kunnen ze wel 600–700 bladluizen opeten en zo planten en bloemen redden.
Het zijn natuurlijke roofdieren en zeer belangrijke helpers voor het ecosysteem.
Ze bijten niet, steken niet en verspreiden geen ziektes. Ze hebben alleen een angstaanjagend uiterlijk – zoals veel insecten in hun larvale fase.
Ondanks mijn schrik raakte ik ontroerd dat de natuur zulke nuttige wezens verbergt.
Tegenwoordig denk ik twee keer na voordat ik in paniek raak – misschien is het gewoon een kleine beschermer van onze tuin.
