De man sliep op de veranda, zonder te merken dat er vanuit de struiken een slang naar hem toe kroop: Ze gleed over zijn been, vervolgens over zijn arm, en toen de giftige kop vlak bij zijn gezicht kwam, gebeurde er iets wat niemand zou hebben geloofd als het niet op camera was vastgelegd 😲🫣
Na een lange, vermoeiende werkdag besloot de man wat uit te rusten op de veranda van zijn huis. Hij ging zitten in een oude houten schommelstoel en sloot zijn ogen. Het was warm en zonnig, en uit pure vermoeidheid vielen zijn oogleden vanzelf dicht.
Hij merkte niet eens dat hij in slaap viel, terwijl de stoel zachtjes heen en weer wiegde en kraakte.
Er ging ongeveer een half uur voorbij. Alles was rustig. Op dat moment kroop er uit de dichte struiken naast de veranda een dunne maar zeer gevaarlijke slang. Haar bewegingen waren soepel en bijna onzichtbaar.
Voorzichtig gleed ze naar de treden, alsof ze de warmte van het menselijk lichaam en de geur van zweet kon voelen. De man sliep diep en bewoog geen spier toen het koude lichaam van de slang zijn schoen raakte en langzaam omhoog kroop langs zijn broekspijp.
De slang bewoog steeds verder omhoog — over zijn been, over zijn buik, en wikkelde zich vervolgens om zijn arm. De gespleten tong flitste in de lucht, en de donkere ogen staarden recht naar het gezicht van de man.
Toen de slang bijna zijn hals bereikte, was de afstand tussen haar giftige tanden en de huid van de man nog maar een paar centimeter. Eén beet — en alles zou binnen enkele seconden voorbij zijn. Maar precies op dat moment, toen de slang wilde toeslaan, gebeurde er iets totaal onverwachts 😲😨
(→ Vervolg in de eerste reactie 👇 👇)
Plotseling werd de stilte doorbroken door luid geblaf. De hond van de man, die al die tijd in het gras had gelegen, sprong overeind, zette zijn haren overeind en rende naar de veranda.
Hij stormde op zijn baasje af, gromde en beet razendsnel in het lichaam van de slang. Verrast siste de slang en viel kronkelend op de grond. De hond liet niet los — met een krachtige ruk slingerde hij haar naar de rand van het erf, en met een zacht geritsel verdween ze weer in de struiken.
De man werd wakker van het harde geblaf en het plotselinge schokken van de stoel. Verward keek hij om zich heen, niet begrijpend wat er was gebeurd. De hond stond naast hem, hijgde zwaar, met de oren plat en een alerte blik in zijn ogen.
Hij dacht dat de hond gewoon ergens van was geschrokken en merkte niet eens dat er naast de stoel, tussen de houten planken, iets glinsterde — slangenhuid.
Pas ’s avonds, toen hij de beelden van de beveiligingscamera’s bekeek, begreep hij wat er werkelijk was gebeurd. Toen hij zag hoe de slang over zijn lichaam kroop en de hond erop afsprong, kneep zijn hart samen.
Die avond zat hij nog lang naast zijn hond, aaide hem over zijn kop en fluisterde zacht:
— Dank je, mijn vriend… je hebt mijn leven gered.
