17-jarige jongen verdwijnt tijdens wandeling: zelfs de politie huilde toen ze hem vonden 😥😥
Een 17-jarige jongen was bijna een week vermist. Zijn ouders schakelden onmiddellijk de politie in. Meerdere reddingsteams en lokale bewoners zochten samen naar de jongen. Volgens zijn ouders droeg hij die dag een rood T-shirt en een zwarte korte broek. 😢
Op de zevende dag werd hij gevonden, en zelfs de meest ervaren agenten konden hun tranen niet bedwingen toen ze zagen wat er met hem was gebeurd 😭😭 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Hij was pas 17. Die avond reed hij naar de buitenwijken, met de afspraak om later met een vriend samen te komen en samen naar huis te gaan. Maar hij kwam nooit op de afspraak aan.
Toen hij niet meer op telefoontjes reageerde, begon de ongerustheid al na enkele uren. Hij was betrouwbaar en punctueel – dat maakte zijn familie meteen ongerust.
Diezelfde nacht begon de zoektocht. Hij was voor het laatst gezien in de buurt van een oude dam, in een bebost en moerassig gebied. Hij droeg een rood T-shirt en zwarte shorts.
Het terrein was moeilijk: dicht riet, water, paden die nergens heen leidden. Iedereen zocht – politie, vrijwilligers, reddingswerkers. Drones vlogen over het gebied, duikers kamden de oevers uit, maar er werd niets gevonden.
Op de zevende dag zag een van de zoekers een stukje rode stof tussen het hoge gras. Daar, tussen boomwortels en riet, lag iets waar niemand op voorbereid was.
Hij lag op zijn zij, uitgeput en al overleden. Zijn been zat vast in een verroeste metalen val – een oude jachtval die ooit was achtergelaten en vergeten.
In de buurt waren sporen van een wanhopige strijd: gebroken takken, krassen op bomen, uitgerukt gras.
Hij had geprobeerd te ontsnappen. Tot het allerlaatste moment.
Een ambulance was niet meer nodig. De lokale politieagenten, die al veel hadden meegemaakt, stonden in stilte. Eén van hen wendde zich af en veegde zijn gezicht af.
— Hij was al die tijd hier, fluisterde iemand. — We hadden dit gebied op de eerste dag overgeslagen, we dachten niet dat hij hier zou zijn.
Later werd duidelijk: door de pijn en het bloedverlies verzwakte hij snel. Er was geen bereik – zijn telefoon had geen signaal, en de batterij was snel leeg. Hij riep om hulp, maar niemand hoorde hem.
Het verhaal schokte niet alleen de stad, maar de hele regio. Dagenlang legden mensen bloemen neer bij de dam.
